گروه کوهنوردی شاداب دزفول

گروه کوهنوردی شاداب دزفول

گروه کوهنوردی شاداب دزفول دارای مجوز رسمی، سال هاست که در این عرصه پا نهاده و همیشه سعی بر بهبود و ارتقای کمی و کیفی این ورزش دارد...

طبقه بندی موضوعی
آخرین نظرات

۷ مطلب در بهمن ۱۳۹۴ ثبت شده است

گروه کوهنوردی شاداب دزفول در تاریخ ۹۴/۱۱/۱۹ دومین جلسه از کلاس باز آموزی کمک های اولیه را با حظور کوهنوردان در تاریخ مقرر برگزار کرد .

این کلاس با همکاری نجاتگران جمعیت هلال احمر شهرستان دزفول که خود نیز عضو گروه شاداب می باشند برگزار گردید که مطالبی از قبیل انواع شکستگی ها و انواع آتل بندی ها مورد بررسی قرار گرفت و همچنین انجام عملی آتل بندی زخم های باز و بسته و  ارزیابی اولیه و فیکس کردن سر و گردن و کمر مصدوم و برگردادن مصدوم نیز انجام شد و مقرر شد که مباحثی همچون پیچ خوردگی ها ، گزش حیوانات و . . .  در جلسات بعدی که زمان برگزاریش به اطلاع همنوردان خواهد رسید مورد بررسی قرار گیرد .




تصاویر دیگر در ادامه مطلب  . . .

          سرپرستی، مهم‌ترین مسئولیت در یک گروه کوه‌نوردی است. اهمیت نقش و جایگاه آن وقتی برای ما روشن‌تر می شود که بدانیم تمام تصمیم‌های اصلی و مهم بوسیله‌ی سرپرست یا تایید او انجام می شود و سلامتی و جان افراد گروه در گروی این تصمیمات است. با این اوصاف مشخص است هر فردی نمی‌تواند سرپرست یک برنامه‌ کوه‌نوردی باشد. یک سرپرست مانند مدیر ارشد یک شرکت باید از شرایط ویژه‌ای برخوردار باشد که تجربه، دانش، توان (روحی و جسمی) و مسئولیت پذیری بخشی از آنها است. اما آنچه در این یادداشت به آن پرداخته می‌شود بیان شرایط احراز مسئولیت سرپرستی نیست، بلکه به شرح وظایف یک سرپرست در زمان‌های، قبل، حین و بعد از اجرای یک برنامه می‌پردازد.



سرپرست کیست ؟ وظایف او چیست ؟

سرپرست هماهنگ کننده کارها است،‌ تقسیم کارها با اوست، تصمیم های لازم را با همفکری و مشورت افراد با تجربه میگیرد.

بعبارت دیگر سرپرست: یعنی کسی که نقطه نظر افراد شرکت کننده در برنامه را می گیرد و با جمع بندی و حسن انتخاب بهترین آنها را بر می گزیند و به اجرا درمی آورد . او منعکس کننده نکات و نظرات مثبت و رفع کننده مشکلات و نظرات منفی است . او نقاط قوت وافرادی قوی ومبتکر را برای بهتر شدن برنامه و اجرای آن بکار می گیرد. تقسیم کار می کند و نظارت، نه اینکه نظاره گر باشد . او در بطن قرار دارد قویها را به کمک ضعیفها می گیرد و ماشین و موتور تیم را با درایت و تیز هوشی براه می اندازد و در حین حرکت هم اگر با مشکلی برخورد نماید با کمک دیگر اعضاء صاحبنظر به رفع مسائل می پردازد .

او با دیگر افراد  گروه جدائی ندارد بلکه همگی باید پیکره ای استوار تشکیل دهند تا قویتر و مطمئن تر و با درصد خطرات کمتر به پیروزی برسند . نباید شکافی ایجاد شود و اگر پیش آمد باید به رفع آن کوشید و مرکزیت را بکار گرفت و جلسه ای تشکیل داد و موضوع را مطرح و مورد بررسی قرار داد .

هرچه شناخت سرپرست از وظایف خود و اهتمام برای انجام آنها بیشتر باشد، در زمان اجرای برنامه، با چالش‌های کمتری روبرو خواهد شد و اعضای گروه لذت بیشتری از آن برنامه خواهند برد.

آنچه در ادامه می‌آید، جدول‌های طبقه بندی شده بر اساس وظایف پنج‌گانه یک سرپرست به عنوان مدیر یک برنامه‌ی کوه‌نوردی است.

رعایت تمامی ردیف های جداول بستگی به اندازه و نوع برنامه دارد و ممکن است برخی از آنها لزومی به اجرا نداشته باشد. از سوی دیگر ممکن است مواردی وجود داشته باشد که در این جداول پیش بینی نشده است و برای یک برنامه بزرگ‌تر لازم است که در نظر گرفته شود. عواملی که در ابعاد یک برنامه می توانند نقش داشته باشند عبارت است از : مدت اجرای برنامه، فصل اجرا، دشواری و سختی مسیر، درون مرزی یا برون مرزی بودن، تعداد شرکت‌کنندگان و ... است.

برخی از بندهای این جدول‌ها را می‌توان مفصل‌تر کرد. مثلا برای هر یک از مسئولین گروه شرح وظایف دقیقی در جدول جداگانه تنظیم کرد.

 

جدول‌های وظایف پنج‌گانه‌ی سرپرستی برای برگزاری یک برنامه کوه‌نوردی یا مشابه آن:

1. برنامه ریزی

ردیف

کار

زمان

1.

تعیین هدف :
فتح قله ـ تمرین بالا بردن آمادگی جسمانی ـ تمرین شناسایی آمادگی نفرات یا انتخابی ـ هم هوایی ـ تفریحی و گلگشت ـ گشایش مسیر ـ شناسایی منطقه، تهیه گزارش و نقشه برداری ـ اکتشاف (مثلا غار) ـ راهنمایی گروه‌های دیگر مثل مستند سازان، جانور شناسان، گیاه شناسان و ... ـ همایش و بزرگداشت ـ ترکیبی از چند مورد

قبل

2.

طراحی و برنامه ریزی شامل:
تهیه و تکمیل پرسشنامه اطلاعات شخصی و پزشکی (پیوست 1)
انتخاب نفرات و انتخاب برنامه (یکی بر اساس دیگری

قبل

3.

شناسایی منطقه :
مطالعه و تحقیق جغرافیای منطقه ـ نوع آب و هوا ـ مسیرهای دسترسی ـ شهرها و روستاهای اطراف ـ زبان و گویش ـ آشنایی با آداب و رسوم بومیان

قبل

4.

پیش بینی مدت زمان اجرای برنامه

قبل

5.

تهیه دعوت نامه و خبرنامه بر اساس نمونه (پیوست 2 و 3) و تحویل آن در زمان مناسب به دعوت شدگان
دریافت رسید دعوت نامه از دعوت شدگان

قبل

6.

تعیین نوع وسیله‌ی نقلیه

قبل و حین

7.

برگزاری برنامه (های) تمرینی در صورت لزوم

قبل

8.

برگزاری جلسه (های) هماهنگی

قبل

9.

تخمین هزینه ها و اخذ پیش پرداخت‌ها

قبل

10.

تعیین مکان و زمان استراحت و چادرگاه‌ها

قبل و حین

2. سازماندهی

ردیف

کار

زمان

1.

ترسیم ساختار بر اساس نوع برنامه

قبل

2.

گروه بندی و تقسیم تجهیزات گروهی

قبل

3. نیروی انسانی

ردیف

کار

زمان

1.

تعیین مسئولیت‌های گروه بر پایه‌ی نوع برنامه مانند:
سرپرست ـ کارشناس فنی ـ راهنمای محلی ـ جلو دار ـ عقب دار ـ میان دار ـ عکاس ـ فیلمبردار ـ گزارش نویس ـ پزشک یا امدادگر ـ مسئول بهداشت و حفاظت محیط زیست ـ نیروی پشتیبان ـ تدارکات ـ مالی ـ کنترل کننده تجهیزات انفرادی و گروهی ـ ...

قبل

2.

تهیه‌ی شرح مسئولیت، شرح وظایف، شرایط احراز(مدارک و تجربه)

قبل

3.

انتخاب صحیح مسئولین گروه با عنایت به شرح مسئولیت، شرح وظایف، شرایط احراز

قبل

4. رهبری

ردیف

کار

زمان

1.

برخورد مناسب با افراد, حفظ روحیه و حالت چهره و تشویق افراد

حین

2.

قوی کردن ارتباط خود با افراد گروه

حین

3.

مسیریابی بر اساس فنون آن

حین

4.

آگاهی دادن وضعیت برنامه به دوستان و والدین

قبل و حین

5.

اطلاع از وضعیت روحی و جسمی افراد در طول برنامه و اطلاع از اجناس و مواد خوراکی کوله افراد

حین

5. کنترل

ردیف

کار

زمان

1.

بررسی پیش بینی وضعیت آب و هوا

قبل

2.

بازبینی کوله ها قبل از اجرای برنامه

قبل

3.

کنترل وسیله نقلیه و جاده

قبل

4.

نظارت بر کار مسئولین گروه، دریافت و بررسی گزارش‌ها آنها

قبل،‌حین و بعد

5.

بررسی اوضاع روحی و جسمی نفرات
بررسی پرسشنامه اولیه پزشکی نفرات ـ بررسی پرسشنامه‌ی پزشکی روزانه افراد

قبل، حین و بعد

6.

ایجاد نظم و هماهنگی و کنترل ریتم حرکت گروه

حین

7.

بررسی اوضاع کوله ها حین برنامه

حین

8.

آگاهی از کل جریان برنامه

حین

9.

پیگیری وسایل فنی و عمومی, کنترل و عودت آنها

بعد

10.

برگزاری جلسه پیشنهادات و انتقادات

بعد

11.

پیگیری موارد مالی و تدارکات باقیمانده

بعد

12.

ارائه گزارش با کروکی و نقشه و یا پیگیری از گزارش نویس

قبل، حین و بعد

 


          کوه، یکی از بزرگترین منابع سرور و شادی است. کوهستان راهی آسان برای حفظ و ارتقای سلامت روان، پیش روی ما گذاشته است. کوه، شفا بخش است و قدم زدن در آن فشارهای روحی را کم کرده و نگرانی‌‌ها را از بین می‌برد. کوهنوردی باعث انگیزه و میل به زندگی، تقویت اعتماد به نفس و در کل خوش بینی به آینده در انسان می‌شود. کوهنوردی و قدم زدن در طبیعت به شما انرژی می‌دهد تا احساس آرامش کنید و از سر زندگی و شادابی خود لذت ببرید و با هرآنچه که در زندگی به ویژه در محیط کارتان روی می‌دهد، به آسانی برخورد نمایید.تحقیقات نشان داده است افرادی که فعالیت ورزشی مانندکوهنوردی را به طور منظم و مرتب انجام می‌دهند، دارای احساس خشنودی بیشتر، اعتماد به نفس و برداشت بهتری از خویش هستند.




 

پیش به سوی آرامش !

          کوهنوردان عموماً افرادی خوش اخلاق و شاداب و مهربان هستند، زیرا مسمومیت ناشی از هوای آلوده شهر با تنفس عمیق هوای کوهستان، از خون زایل می‌شود وتمام سلول‌های بدن با جریان سریع خون پر اکسیژن، شسته و شاداب شده بع علاوه موجب رفع رخوت و سستی از جسم و روح می‌گردد. در حین کوهنوردی هورمون‌هایی مانند آندروفین‌ها و سروتونین‌در خون افزایش یافته و با اثرات ضد درد خود قادرند در فرد کوهنورد نشاط و نیرو ایجاد کنند.

کوهنوردی منظم و مرتب آندورفین‌ها را که باعث احساسات مثبت درمامی می‌شود در خون وارد می‌کند. این ماده خاصیت آرامب بخشی دارد. کوهنوردی‌های طولانی مدت و مداوم موجب تحریک مغز برای تولید هورمن‌هایی به نام آندورفین می‌شود و موجب قطع درد و ایجاد حالت شادابی درافراد می‌گردند و به او کمک می‌کند تا خود را از تنش‌ها و نگرانی‌ها و اضطراب‌ها رها سازد.

انجام کوهنوردی آرام و طولانی به طور منظم ومرتب در پایان هرهفته می‌تواند درعرض چندهفته حال شما را بسیار بهبود بخشد. گاهی مواقع حتی نگاه کوتاهی به طبیعت (کوهستان، جنگل، باغ) فشار زندگی روزمره را در وجود شما از بین می‌برد. در یک مقاله در نشریه بین‌المللی ایک‌تایمز (مورخ 24 سپتامبر2010) بیان شد که تحقیقات نشان می‌دهد صحنه‌های آرام‌بخش، از طریق ایجاد تغییراتی در جریان و گردش خون، موجب آرامش در مغز می‌شوند. عبور از ارتفاعات و صعود از صخره‌ها به قلل مرتفع، دیواره‌های سنگی و کوه‌های پربرف و یخ، موجب خونسردی و مهارت و همچنین نرمش و سرعت انجام در کارهای معمول زندگی می‌شود و از خمودگی و افسردگی و پیری زودرس، جلوگیری می‌کند. به‌علاوه قدم زدن در میان گل‌ها، لاله‌ها و سبزه‌های خوش بو، مشاهده پرندگان و جانداران ظریف و زیبا و تماشای مناظر دیدنی و دست نخورده طبیعی، باعث آرامش روح انسان می‌گردد.

با طی مسافت و صعود آرام به کوه، در اثر ترشح هورمون‌ها و آنزیم‌ها ذوق و اشتیاق حرکت بیشتر شده، به اصطلاح بدن گرم گردیده و حرکت آسان‌تر می‌شود. دانشمندان ژاپنی به این نتیجه رسیده‌اند که احساس ما ناشی از دیدن خورشید، بوی عطر درختان و شنیدن صدای آب می‌تواند تاثیری آرام بخش داشته باشد. بسیاری از روانپزشکان بر این نکته تاکید کرده‌اند که ارتباط آدمی با طبیعت، نتایج و اثرات بسیار مفیدی برای او به همراه خواهد داشت وقطع ارتباط با طبیعت انسان را ازبسیاری خوشی‌ها محروم می‌سازد. همزمان در زندگی احساس کردیم و وضع جسمی یا روحی خوبی نداریم به طبیعت پناه ببریم تا آرامش خود را بازیابیم. صداهای طبیعت صداهایی شفا بخش هستند، پس بکوشیم براساس برنامه‌ای منظم در زندگی روزمره زمانی را در طبیعت و از جمله کوه‌سپری کنیم یا کوه‌نوردی منظم و مرتب، تیشه به ریشه استرس بزنیم.

یکی از بهترین راه‌های ساده و سالم ایجاد آرامش و برطرف کردن استرس، کمک گرفتن از طبیعت است. زندگی در طبیعت، برای ذهن و جسم‌مان مزایای بسیاری در پی‌دارد، در نتیجه آلودگی و عوامل فشار روحی را متوازن  می‌کند. طبیعت مرهم بسار خوبی برای ذهن‌های دردمند است. ویلیام وردزورت می‌گوید: طبیعت هیچگاه به قلبی که او را دوست دارد، خیانت نمی‌کند. وقتی ما در احاطه طبیعت (گیاهان و کوهستان) قرار می‌گیریم، بسیار مسرورتر هستیم، از روست که بیشتر مردم در تعطیلات به مناطق کوهستانی یا کنار دریا می‌روند تا استراحت کنند، بیاسایند و سرحال شوند. از خدا به خاطر همه نعمت‌هایش سپاسگزاری کنیم. شهر شلوغ، با آلودگی بیش از اندازه و تراکم وسایل نقلیه، مشکلات زیادی به بار می‌آورند.

فعالیت ورزشی و از جمله کوه‌نوردی را با زندگی‌تان گره بزنیم تا قادر شویم، از فواید آرامش لذت فراوان ببرید. فراموش نکنیم کوه‌نوردی آرام و مناسب، یک آرامش دهنده عمومی و عامل موثری در پیشگیری از بروز ناراحتی‌های روحی است. مطالعات انجام شد در افراد میانسال نشان داده است که افرادی که کوه پیمایی و پیاده روی منظم و مداوم را شیوه زندگی خود قرار داده‌اند کمتر دچار اضطراب و فشارهای روحی، افسردگی، و خستگی می‌شوند. کوهنوردی یکی از بهترین راهها برای کنترل فشار روحی است.

کوه‌نوردی صرف نظر از سرعت گام‌ها، به‌طور طبیعی میزان استرس(فشار روحی) را کم می‌کند. کوه پیمایی آرام و طولانی به طور قابل توجهی در مقابله با استرس نقش فراوان دارد.

 




افسردگی کمتر، با کوه‌نوردی و کوه‌پیمایی بیشتر!

          بالا رفتن میزان آمار و ارقام افسردگی در شهرهای بزرگ ارتباط مستقیمی ار دور بودن انسان از طبیعت دارد.طبیعت، موجب ایجاد آرامش، شادی و نشاط می شود و بر رفتارها و احساسات انسان تاثیر مثبت می‌گذارد. آزمایش‌های متعدد روانپزشکی نشان داده است کسانی که فعالیت‌های ورزشی منظم و مرتب ماننده پیاده‌روی، کوه‌نوردی، دویدن آرام  انجام می‌دهند کمتر به افسردگی دچار می‌شوند.

ورزش های هوازی از جمله کوه‌پیمایی، پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری، دویدن، حرکات نرمشی، از جمله ورزش‌های بسیار موثر در درمان طبیعی افسردگی به شمار می‌آیند. هنگامی که فرد فعالیت‌های کوهنوردی و سنگ نوردی را با پشتکار و علاقه انجام میدهند این امر موجب رهایی او از احساس ناکامی ودلسردی می شود.

 



کوه‌نوردی منظم ، خواب نیرو بخش

          ورزش‌هایی مانند پیاده روی، کوه پیمایی، دویدن آرام و شنا کردن می‌توانند کمک کننده در داشتن خواب آرام و نیروبخش باشد.انجام تمرین‌های ورزشی منظم و مرتب مانند کوه‌نوردی و پیاده‌روی به تنظیم ریتم‌های طبیعی بدن و نیز آرامش اعصاب کمک می‌کند برای رفع خستگی جسمانی حاصل از کار زیاد، با کوه‌نوردی آرام و طولانی احساس آرامش خواهیم نمود. همچنین درهای جزیی را که مانعی برای خواب خوش است، برطرف خواهند ساخت.

در تقویت اعتماد به نفس وخوش‌بینی بیشتر، پیش قدم شویم.

تحرک تمان اندام‌های بدن در هنگام کوه نوردی، حیات بخش است وبه سلول‌های بدن نشاط و جان می‌دهد.کوهنوردی باعث انگیزه و میل به زندگی، تقویت اعتماد به نفس و درکل خوش بینی به آینده در انسان می‌شود. تحقیقات نشان داده است افرادی که فعالیت ورزشی مانند کوه‌نوردی را به طور منظم و مرتب انجام می‌دهند، دارای احساس خشنودی بیشتر، اعتماد به نفس بالایی داریم، دهم ما در آرامش است و یکی از موثرترین راهها برای آرام کردن ذهن، آشتی با کوه است. وقتی با طبیعت خلوت می‌کنیم، برای تماشای پرندگان وقت می‌گذاریم و از بوی خوش گل‌ها لذت می‌بریم، ذهن مان کاملاً می‌آساید و احساس می‌کنیم سرور و شادی صرف بروجودمان حاکم است.تحقیقات اخیر در ژاپن نشان داده است که ایمنی بدن ما با بودن در فضای سبز قوی‌تر می‌شود.

 




اگر در محیط‌های شهری زندگی می‌کنید:

توصیه‌های مهم:

-        با کوه پیمایی و کوه‌نوردی منظم و مرتب ، طراوت تازگی و شاداب بودن را تجربه کنید. رفتن به کوه ، آرامش خوبی را برای شما به همراه خواهدداشت، بنابراین، این کار به‌عنوان یکی از اهداف خود قرار دهید،

-        بارفتن به کوه، از فضای زیبای آن لذت ببرید. قدم زدن در گوشهای دنج از کوهستان، آرامش و گستردگی اراده بیشتر را بازیابید.

-        بهتراست برنامه هفتگی خود را طوری تنظیم کنید که بتوانید چندساعتی بیرون از خانه به تماشای طبیعت و کوهستان بروید. کوشش کنید انجام برنامه کوهنوردی هفتگی را به صورت عادت انجام دهید.

-        اطلاعاتی درباره کوههای اطرافتان به دست آورید و در برنامه خود، رفتن به کوهستان را بگنجانید.

-        از خانه بیرون بروید و یک سری به کوهستان بزنید. بیرون رفتن از فضایی که زندگی می‌کنید و قدر پیاده‌روی طبیع و کوه‌نوردی زیر نورآفتاب می‌تواند شما را از فشا رو تنش خارج کرده و انرژی لازم برای شروع دوباره را به شما بدهد. هر نوع فعالیت فیزکی موجب آزاد سازی هورمون‌های آندروفین و سرتونین در بدن می‌شود. این هورمن  ها واکنش شیمیایی طبیعی بدن هستند که کمک می کنند شما دوباره احیا شوید و باعث آرامش و افزایش تمرکز و حافظه می شوند.

-        هروقت فرصت داشتید که کوهنوردی کنید.

-        بهتر است به جای مصرف خودسرانه داروهای عصبی یا خواب‌آور، هر روز یا در پایان هفته مدتی از وقت خود را به کوه پیمایی یا قدم زدن در طبیعت بپردازید.


 آنچه که درباره‌ مارهای سمی و غیرسمی برای کوه‌نوردان و طبیعت‌دوستان آموزنده است و نقش پیشگیری و اطلاعات عمومی دارد، در این نوشتار آورده شده است.

این مقاله خلاصه ای از کتاب دانستنیهای مار است و البته در بخشهای انتهایی کتاب "دانستنی های مار" مواردی درباره‌ کمکهای اولیه نیز آورده شده که به جهت بعضی ابهامات موجود در آن، ترجیح داده شد که از ذکر آنها خودداری شود.

1.        مارهای سمی معمولاً دمهای کوتاهی دارند، و به همین دلیل توان تعقیب طولانی شما را ندارند.

2.      مارهای سمی معمولاً شب‌ها از لانه‌ی خود خارج می‌شوند.

3.     زبان مار آلتی است برای جفت‌یابی و ردیابی طعمه و به هیچوجه نیش مار ارتباطی با آن ندارد.

4.     خطرناکترین مارهای دنیا عبارتند از: تایپان استرالیا، شاه کبری آسیا، مامبای سیاه آفریقا و زنگی آمریکا

5.     مارها یک روز غذا می‌خورند و 15 روز به هضم آن می‌پردازند.

6.      مارهای غیر سمی معمولاً چابکتر از مارهای سمی هستند.

7.      هفتاد درصد گزیدگیها در زیر زانو می‌باشد.

8.      روش دور کردن مار با کوبیده سیر، تنباکو و نمک در محل کمپ شما می‌تواند موثر باشد.

9.      نوع غذای مار در ترکیب و تغلیظ سم آن نقش بسزایی دارد.

10.      قدرت پرش مارها معمولاً یک سوم طولشان است.

11.      سر مثلثی بزرگتر از عرض بدن می‌تواند نشانه‌ای از مار سمی باشد.

12.     بچه مارهای سمی هم از بدو تولد توان گزش دارند.

13.   مارهای غیر سمی ایران نمی‌توانند هیچ آسیبی به انسان وارد کنند.

14.    مارهای آبی منطقه‌ی شمال ایران همگی غیر سمی می‌باشند، ولی مارهای دریایی که محل زیست آنها دریای جنوب ایران می‌باشد همگی سمی و خطرناک هستند.

15.    اکثر مارهای عظیم‌الجثه غیر سمی هستند.

16.     به محض مشاهده‌ی مارهای سمی مسیر خود را تغییر دهید.

17.    همیشه در کوهپیمایی یک چوب‌دستی (یا باتوم) با خود داشته باشید. حرکت چوب‌دستی موجب باعث دور کردن مار از سر راه شما می‌گردد.

18.    در هنگام ماهیگیری مراقب اطراف خود باشید.

19.     در صورتی که مورد تعقیب ماری قرار گرفتید به صورت زیگزاگ حرکت کنید.

20.    اگر با یک مار در طبیعت برخورد کردید، این احتمال را بدهید که ممکن است مارهای دیگری هم در همان حوالی وجود داشته باشند.

21.     از اطراق در مکانهایی که دارای سنگلاخ با سوراخ‌های متعدد است جداً پرهیز کنید.

22.   در صورت برخورد ناگهانی با مار از هرگونه حرکت تهاجمی پرهیز نمایید. چون چشم مار از حرکت و حرارت تحریک می‌شود.

23.  فراموش نکنید شما که در طبیعت بدنبال آب، درخت، سایه و گل هستید، مارها هم دقیقاً دنبال همین موارد هستند.

24.  از اطراق در مکانهایی که دارای گل و گیاه فراوان و فاقد دید کافی می‌باشد جداً پرهیز کنید.

25.  در هنگام چیدن گل مواظب باشید.

26.   در هنگام پوشیدن کفش در طبیعت، حتماً داخل آن را بازدید کنید.

27.   در هنگام رفتن به طبیعت حتماً از چکمه و پوتین استفاده کنید.

28.   در طبیعت هرگز به چشمان خود اعتماد نکنید، چون بعضی مارها خود را به شکلهای مختلف در می‌آورند.

29.   در صورت برخورد با مار به آرامی از آن فاصله بگیرید.

30.   دست و پای خود را در مکانهای مشکوک که بازرسی آنها با چشم میسر نیست وارد نکنید.

31.   در بیابانها قبل از بازدید دقیق اماکن موجود یا سایه‌بانها، داخل آنها نشوید و در آنها اطراق نکنید.

32.  از نشستن بر روی تنه‌ی درختان بر زمین افتاده یا تخته سنگها، قبل از بازرسی دقیق آنها خودداری کنید.

33.بعد از غروب آفتاب، به جمع کردن چوب برای سوزاندن و یا کار دیگر نپردازید و در روز هم چوبهای انباشته شده در بیابان یا روستا را قبلاً با چوب بلندی جابجا کرده و سپس آنها را بردارید.

34. در تاریکی شب در بیابان قدم نزنید. از پا برهنه راه رفتن در اطراف کلبه‌های روستایی خودداری کنید. اصولاً برای کوه‌نوردی یا پیاده‌روی در دشت و صحرا هنگام روز هم باید از کفشهای ساق بلند مناسب نظیر چکمه یا پوتین استفاده شود.

35. نزدیک توده‌های انبوه اشیای زاید و بی مصرف و یا دسته چوبها و علفهای انباشته بر روی هم و همچنین در دهانه‌ی غارها، حفره‌ها و یا باتلاقها، چاهها و قناتها و به طور کلی مکانهای متروکه نخوابید.

36.  فاصله‌ای که مارها می توانند به انسان حمله کنند بر حسب نوع مار متفاوت است، ولی آنها معمولاً بیش از فاصله‌ی 50 سانتیمتری قادر به حمله نیستند. بنابراین پس از مشاهده‌ی مار، در فاصله‌ی قدرت حمله آن قرار نگرفته و از بازی کردن در اطراف محل خودداری کرده و از آنجا دور شوید.

37. در آبهایی که در داخل و یا در اطرافشان احتمال وجود مار است وارد نشوید.

38. برخی از مارها قادرند خود را از درخت و یا دیوار خرابه‌ها بالا بکشند. بنابراین در مکانهای مشکوک، قبل از بالا رفتن از درخت یا دیوار و یا دست گذاردن بر روی آنها احتیاط و دقت لازم را رعایت نمایید.

39.  بهتر است از وسط علفزارهای بلند و گندم‌زارها بدون پاپوش مناسب رد نشوید. یا بوته‌های انبوه را زیر پا نگذارید و یا به کندن آنها اقدام نکنید، و در صورت اجبار قبلاً با استفاده از یک چوب بلند دقیقاً به بررسی محل پرداخته و از نبودن مار اطمینان حاصل کنید.

40.    اگر تصادفاً مورد حمله‌ی مار قرار گرفتید برای احتراز از حمله‌ی بعدی مار، هر چه زودتر از آن محل دور شوید.

41.    هیچگاه به تنهایی به کوه‌نوردی یا راهپیمایی در محلهایی که احتمال وجود مار سمی می‌رود نروید.

42.  برای گردش در مکانهایی که امکان وجود مار هست، جعبه‌ی کمکهای اولیه جهت گزیدگی را همراه داشته باشید.

43. مارهای سمی دارای سری مثلثی، مردمک چشم عمودی، دمی کوتاه و کلفت و طرز حرکت بطنی می‌باشند.

44.  مارهای غیر سمی دارای سری گرد یا بیضی شکل، مردمک چشم گرد و از قطر میانی بدن تا انتهای نوک دم، باریک می‌شوند و طرز حرکت آنها مستقیم و مارپیچ است.

45.  مارهای سمی کبری و کفچه مار ایران کلیه مشخصات مار غیر سمی را دارا می‌باشند و در حالت دفاعی مشخصه‌ی مار سمی را نشان می‌دهند.


46.  مارهای نیمه سمی کلیه مشخصات مار غیر سمی را دارا می‌باشند و تنها فرق آنها با مارهای غیر سمی دم متوسط آنها می‌باشد که کمی کوتاهتر از مارهای غیر سمی و کمی بلندتر از مارهای سمی می‌باشد (مثل یله مار و طلحه مار)

47.  تحرک مارها در شب و در تاریکی بوده و اکثر صید آنها در شب انجام می‌شود.

48.  مارها از محیط پر جنب و جوش و پر سر و صدا گریزان‌اند و به طور طبیعی خود را از معرض دید پنهان نگه می‌دارند.

49.   دریا و دریاچه‌های بسته مثل دریای خزر فاقد مار‌های دریایی هستند.

50.    مارها معمولاً بر حسب نوع، برای فرار از خطر از امکانات متفاوتی استفاده می‌کنند؛ برخی به سرعت از محیط دور می‌شوند، بعضی با استفاده از نقش و نگار و رنگ خود از دید پنهان می‌مانند، یا مثل برخی دیگر از خزندگان رنگ خاص محیط زیست خود را دارند تا از خطر محفوظ باشند. عده‌ای از مارهای سمی با ایجاد صدا که یا مربوط به حرکات مالشی پولکها و یا مربوط به تنفس جانور است به دشمن اخطار می‌کنند که دور شوند. انواع مار کبری با باز کردن دنده‌های ناحیه گردن خود، این قسمت از بدن را پهن می‌کنند تا نشان دهند که آماده‌ی حمله‌اند. کبراهای تف‌کننده با پاشیدن سم در چشم دشمن، آن را از خود دور می‌سازند. این ترشحات در انسان، کوری موقت ایجاد می‌کند.

51.    سم مارها به دو دسته‌ی کلی تقسیم می‌شود: زهرهای مختل‌کننده‌ی جریان خون و زهرهای فلج‌کننده‌ی اعصاب. هر نوع مار، زهری مخصوص به خود دارد که در ترکیب شیمیایی با زهر انواع مارهای دیگر متفاوت است. به همین دلیل شخص مارگزیده باید با واکسن و سرمی مداوا شود که در برابر آن نوع زهر اثر و کارآیی دارد (بهمین دلیل توصیه می‌شود که مار گزنده‌ی یک فرد را باید کشت و برای تشخیص نوع آن به مراکز درمانی برد؛ البته این به شرطی است که همراهان فرد گزیده شده قادر به تشخیص نوع مار نباشند .

52.  تقریباً از 2700 نوع ماری که بر روی کره‌ی زمین وجود دارد حدود 400 نوع آن سمی هستند، از این تعداد فقط حدود 50 نوع می‌توانند با نیش سمی خود برای انسان خطرناک باشند. در کشور ایران تا به حال 65 نوع مار سمی و نیمه سمی و غیر سمی شناسایی شده است. از این 65 نوع، 60 نوع متعلق به خشکی و 5 نوع دریایی می‌باشند. از 60 نوع مار خشکی ایران، 13 نوع سمی، 7 نوع نیمه سمی و40 نوع غیر سمی می‌باشند و 5 نوع مار دریایی ایران که محل زیست آنها در خلیج فارس و دریای عمان است همگی سمی می‌باشند.

53. میزان خطرناک بودن گزش یک مار زهردار فقط به قدرت زهر بستگی ندارد، بلکه بستگی به این نیز دارد که چه مقدار زهر تزریق شود. اگر زهردان مار تقریباً خالی باشد، مثلاً در صورتی که کمی قبل از گزش، مار طعمه‌ای را شکار کرده و گزیده باشد، خطر، بسیار کمتر از زمانی است که زهردان مار پر است. همچنین اندازه و وضع بدن انسان گزیده شده و نیز قسمتی از بدن که گزیده شده در تعیین میزان خطر گزیدگی اهمیت دارد. در انسانهای بیمار و یا کوچک‌اندام، اثر زهر شدیدتر از انسانهای سالم و درشت اندام است. گزش در عضله، کم خطرتر از هنگامی است که یکی از رگهای اصلی بدن گزیده شود؛ چرا که زهر از این طریق سریعتر در بدن پراکنده می‌شود.

54.  شک و تردید در سمی یا غیر سمی بودن مار باعث ناراحتی فرد گزیده شده می‌شود. احتمال دارد در گزش یک مار سمی زهر وارد بدن نشود یا بر عکس گزش یک مار غیر سمی باعث احساس هیجان و حتی عوارض عصبی و روانی گردد و این هیجانات ممکن است سستی و ناتوانی و سرگیجه ایجاد کرده و موجب تشدید و بی نظمی تنفس و نبض و گاهی هم باعث بروز یک حالت شوک ابتدایی شود. از طرفی تمام این علائم ممکن است بعد از یک مسمومیت واقعی ظاهر شود. بنابراین در موقع درمان یک مصدوم باید تمام نشانه‌ها را به خاطر سپرد.

تشخیص  سمی یا غیر سمی بودن مار از اثر گزش:

چون شکل و موقعیت دندان در مارهای سمی و غیر سمی با یکدیگر تفاوت دارد بنابراین با دقت در آثار دندانی در محل گزش می‌توان، سمی یا غیر سمی بودن مار تشخیص داد:

مارهای غیر سمی: در محل گزش این نوع مارها، اثر چهار ردیف دندانی یکسان که به صورت دو قوس آرواره است دیده می‌شود.
مارهای سمی: در مارهای سمی، چون دندانهای سمی از سایر دندانها بلندترند، معمولاً در قوس بیرونی تنها اثر یک یا چند دندان به صورت حفره‌ای در طرفین اثر دندانی قوس میانی مشاهده می‌گردد. از محل این حفره‌های کوچک دندانی که جای دندان تزریق‌کننده سم است خونابه خارج می‌شود.


نشانه‌های مهم مسمومیت حاصل از مارگزیدگی برحسب انواع مارها :

گزش افعی‌ها:  معمولاً ادرارهای خونی یا هموگلوبینوری و بعد عدم انعقاد خون ظاهر می‌شود. در همو گلوبینوری رنگ پلاسما قرمز یا تیره می‌باشد. سم بعضی افعی‌ها اثری روی انعقاد خون ندارد. گزش افعی غالباً همراه با درد شدید و علائم خونریزی موضعی و ظهور دانه‌های قرمز و چسبندگی خون در یکی دو ساعت اول است.

گزش گروه آلاپیده مانند کبری:  سستی و خواب‌آلودگی و فلج حلق از علائم مهم به شمار می‌رود. خونریزی یا هموروژی و عدم انعقاد خون مشهود است. این نشانه‌ها در مدتی کمتر از یک ساعت ظاهر می‌شود و به سرعت پیشرفت می‌کند، به نحوی که سستی و اختلال دستگاه تنفسی و احیاناً شوک قلبی را همراه دارد.


چطور کوله بچینیم ؟

          معمولا اجسام سنگین تر را اول داخل کوله پشتی گذاشته و وسایل سبک تر را روی آن قرار می دهند. وسایل دارویی و جعبه ی کمک های اولیه باید دم دست باشند. کوله پشتی نباید لق بزند. مواد غذائی آبدار باید در کیسه پلاستیکی جداگانه بسته بندی شده و در کوله پشتی قرار گیرند. اجسام نوک تیز یا سنگین باید طوری چیده شوند که با پشت یا کتف شما تماس نداشته باشند. بنا بر ضرورت شما، لوازم ضروری باید در بالاترین قسمت کوله پشتی قرار گیرند.


محمد افضل پور          همراه :   7754 345 0916





محمد بابائی        همراه : 8638 641 0916